Twee uitersten in dit nummer van Sign+ Magazine. Aan de ene kant een artikel over het ambachtelijk geproduceerde emaille reclamebord, aan de andere kant aandacht voor de onstuitbare opmars van digital signage. Daar waar extreme duurzaamheid of een nostalgische uitstraling om voorrang strijden, zal het emaille bord tot in lengte van dagen worden gebruikt. Maar aan deze klassieke vorm van signage hangt een prijskaartje en het kent zijn beperkingen. Het is niet voor niets dat decennia geleden zeefdruk en snijvinyl de fakkel overnamen van emailleur en reclameschilder.
Inmiddels worden deze technieken alweer ingehaald door de digitale revolutie. Volgens het meest recente Pira-rapport ‘The Future of Printing on Signage’ is de penetratiegraad van digitale printplatforms onder leden van Europese zeefdrukorganisaties inmiddels de 40 procent gepasseerd. Kleine, slecht geïnformeerde bedrijven verliezen marktaandeel aan het digitale aanbod en krijgen, volgens het onderzoeksbureau, een hele dobber de concurrentiepositie vol te houden zonder ook in digitaal printen te investeren.
Ondanks de huidige economische crisis wordt voor alle sectoren in de signbranche groei voorzien tussen 2008 en 2013. Posters en POS-materiaal met zo’n 10 procent, de rest met ongeveer 5 procent. Het aandeel niet-papieren substraten groeit substantieel, waarbij textiel duidelijk aan populariteit wint. Niet voor niets richten we in dit nummer de focus enigszins op dit flexibele medium.
Onmiskenbaar is ook de opmars van beeldschermen in de (semi-)openbare ruimte. Er hangen in Nederland inmiddels een kleine 25.000 beeldschermen op locaties als supermarkt, café, gemeentehuis of wachtkamer van de tandarts. Als we de voorspellingen van onderzoeksbureau Infotrends mogen geloven, zal de groei de komende jaren maar liefst 20 tot 25 procent bedragen. Zoals bij digitaal printen de behoefte aan kleine oplages of gepersonaliseerd printwerk stuwende krachten in de markt zijn, zijn bewegend beeld en de mogelijkheid om gedifferentieerde informatie te verstrekken hier de ‘drivers’.
Of het nu gaat om elektronische bewegwijzering (digital signage) tot narrowcasting (het door middel van audiovisuele displays benaderen van een of meer specifieke doelgroepen, op een specifieke plaats en op specifieke momenten’- Wikipedia), ook uit die hoek krijgt de traditionele zeefdrukker concurrentie. Daarbij zal narrowcasting steeds vaker interactief zijn middels touchscreen, mms, sms, RFID-chips of ‘smart’ camera’s.
Persoonlijk denk ik dat deze nieuwe technologieën vooral leiden tot additionele toepassingen. Maar het moet gezegd, een marketeer kan elke euro natuurlijk maar één keer uitgeven. Het is dan ook niet zo vreemd dat de gevestigde orde belangstelling heeft voor ontwikkelingen op dit gebied.
Neem het congres over digital signage dat in april door ZSO en VGS wordt georganiseerd. Ook Fespa kijkt serieus of dit segment in de toekomst een plekje moet krijgen bij haar op de beursvloer. Nu al hebben de meeste mensen het over ‘Fespa Digital’ en laten voor het gemak ‘Printing’ weg.
Wouter Mooij,
hoofdredacteur Sign+ Magazine