De wereld van het maken van objecten voor visuele communicatie is dynamisch en tegelijk ongrijpbaar. Het woord sign en de daaruit afgeleide signbranche laten zich ook moeilijk definiëren. Dat blijkt alleen al uit het feit dat we een Engelstalig woord nodig hebben om te duiden waarmee we bezig zijn.
En laten we eerlijk zijn, welke zeefdrukker of graveur voelt zich signmaker, ook al monteert hij het eindproduct op locatie? Voor velen een gewetensvraag. En waar houdt de grafische sector op en begint sign? Munitie voor een rondetafelgesprek elders in dit nummer.
Panelen verschuiven en disciplines versmelten, een handje geholpen door de digitale revolutie die om ons heen plaatsvindt. Maar terecht wordt in datzelfde rondetafelgesprek opgemerkt dat de echte digitale revolutie al 25 jaar geleden heeft plaatsgevonden.
Toen de reclameschilder letters van zelfklevend materiaal ging vervaardigen op een computergestuurde snijplotter. Volgens sommigen het begin van een nieuwe bedrijfstak, volgens anderen het moment waarop het mogelijk werd dat ook lieden buiten de schildersbranche zich met het reclamevak gingen bezighouden.
Branchevervaging? Welnee, evolutie, marktontwikkeling en brancheverbreding. Wat dat betreft, is ’the sky the limit’. De rode draad is creativiteit. Dat wordt ook weer treffend geïllustreerd door de artikelen die we in dit nummer mee hebben over stand- en tentoonstellingsbouw. Allerlei disciplines ontmoeten elkaar in het eindproduct; het zal de klant worst zijn welke technieken daarbij allemaal komen kijken.
Feit is dat het grote publiek (maar ook de overheid) zich nog steeds weinig kan voorstellen bij de term ‘signmaker’. Vervelend, omdat de sector daardoor af en toe wordt geconfronteerd met regelgeving die totaal niet aansluit bij de activiteiten in deze branche. Ook op het gebied van opleidingen lag de sector lange tijd aan de laatste speen. Door vereende krachten van organisaties als Si’bon/VSBN, VGS en ZSO is daar, onder leiding van Savantis, verandering in gekomen. Sign staat inmiddels prominent op de kaart in onderwijsland.
De drang tot innovatie en adaptie van nieuwe technieken is wél kenmerkend voor de signbranche. Qua mogelijkheden is de techniek misschien veelal leidend, maar het uiteindelijke succes zal steeds meer worden bepaald door kennis, talent, vaardigheden, leiderschap en klantgevoel. Zeker in deze onzekere tijden.
Het aanscherpen van de normen voor kredietverzekeringen door kredietverzekeraars is momenteel dan ook bedreigender dan een vermeende branchevervaging. Hierdoor worden opdrachten later of geheel niet gegund. Dat zet een rem op het economisch functioneren van in de basis gezonde bedrijven.
Het is te hopen dat de eerder genoemde organisaties hier net zo voortvarend richting overheid te werk zullen gaan als eerder in het onderwijs. Een beetje conjuncturele tegenwind kan de branche best hebben, juist omdat ze zo flexibel is. Maar ze moet wel de ruimte krijgen om gewoon te ondernemen. Anders is the sky het kredietlimiet.
Wouter Mooij
Hoofdredacteur Sign+Silkscreen Magazine